Kendimi garip hissediyorum... E dedim madem öyle hemen yazayım. Tabi ki fonda Talking Heads den "this must be the place" parçasını atarak -bu şarkıyı galiba ilk kez dinliyorum. Sean penn'in yeni filminin fragmanına bakarken gördüm ve açtım hemen =) ben bu grubun Psycho Killler'ını bilir ve severdim diyor ve kapıyorum uzun tuttuğum çizgi arasını-.
Efenim dertliyim. Neden olduğunu bilmediğim bağrış çağrış halim zihnimin bir köşesinde canlanıp duruyor boş kaldığım anda. Bu görüntü de nereden demeyin , zira rüyamda gördüm bu halimi ve hayli sinir bozucuydu. Çok fazla rüya görür ve hatta ayrıntılarıyla hatırlarım. Hatta bütün gün zihnimde dolaşıp beni taciz etmişliği de çoktur bu bilinçaltı canavarının. İşte bu gün uyandığımda da bu haldeydim. Aaa şimdi bahsettikçe hatırlar gibiyim bağırma nedenim dışında ki sahneleri.
Bir sınıftayım ve çocuklara kitap okuma alışkanlığını kazandırmaya çalışıyorum. Öğretmenim sözde ama çocuk dediğim kişiler bildiğin benim yaşımda insancıklar , hatta bazılarını da tanıyorum. Böyle o sınıfta yaşıyor gibiyim arada sadece zihinsel olarak ayrılıp yeni planlarla geri dönüyorum. Bir de aşk-sex-kalabalık gibi garip bir üçleme geçip duruyor. hayır bir şeyler planlıyorum o amaçla yapıyorum bu eğitimleri de ama öyle bir şey işte. Peki bunun neresinde kopuk bir şekilde kendime yukarıdan bakıyorum? Bilmiyorum aklım çok karıştı nedeninin bulsam rahatlayacağım. Kendime yukarıdan bakıyorum ama benim dışımda kalan yerler fuluğu ve sanki biri olayları eski bir el kamerasıyla tepemben çekiyor.Arada oynuyor görüntü kamera sarsıntılarıyla. hepsinin ortasında bağırmaktan kısılmış sesim duyuluyor. Sanki etrafımda ki insanlar bir birlerini itiyorlar ama bana dokunmadan itilip kakıldığımı hissediyorum. Hava gri tonlarında ama ben renkli giyinmişim , tek renkli giyinen de ben değilim çevremde de farklı renkler var ama net değiller. ilginç bir duygu bir şeylere isyan ediyorum, belki yalnız değilim ama kendimi öyle hissediyorum. Sonra görüntü kararıyor. Acaba başıma yine ne gelecek, kendimi gerçekten böylemi hissediyorum. O değilde en çok "kim lan bu kameraman?" diyip duruyorum. Bence bu rüyada ki anahtar kişilerden biride oydu çünkü. Hayır İzleyeceğine yardım etsene arkadaşım nıçk nıçk nıçk -üçlemesem olmaz- insanlık öldü vallahi azizim...
Bu garip rüyayı olması gereken yere atarak bütün gün sinirli dolaşacağımı bilerek kendimi yine şarkı söylemeye bırakacağım efenim. Önce biraz ses egzersizi ardından da spor-danns karışık bir şeyler yaparsam, e üstüne de bir filim galiba bugünü atlatabilirim.
O zaman ben çalışmalara başlarken sürekli başa sardığım psycho killer ı size armağan ediyor ve rüyaların gizeminde buluşmak üzre efenim diyorum...
baş baş...
Efenim dertliyim. Neden olduğunu bilmediğim bağrış çağrış halim zihnimin bir köşesinde canlanıp duruyor boş kaldığım anda. Bu görüntü de nereden demeyin , zira rüyamda gördüm bu halimi ve hayli sinir bozucuydu. Çok fazla rüya görür ve hatta ayrıntılarıyla hatırlarım. Hatta bütün gün zihnimde dolaşıp beni taciz etmişliği de çoktur bu bilinçaltı canavarının. İşte bu gün uyandığımda da bu haldeydim. Aaa şimdi bahsettikçe hatırlar gibiyim bağırma nedenim dışında ki sahneleri.
Bir sınıftayım ve çocuklara kitap okuma alışkanlığını kazandırmaya çalışıyorum. Öğretmenim sözde ama çocuk dediğim kişiler bildiğin benim yaşımda insancıklar , hatta bazılarını da tanıyorum. Böyle o sınıfta yaşıyor gibiyim arada sadece zihinsel olarak ayrılıp yeni planlarla geri dönüyorum. Bir de aşk-sex-kalabalık gibi garip bir üçleme geçip duruyor. hayır bir şeyler planlıyorum o amaçla yapıyorum bu eğitimleri de ama öyle bir şey işte. Peki bunun neresinde kopuk bir şekilde kendime yukarıdan bakıyorum? Bilmiyorum aklım çok karıştı nedeninin bulsam rahatlayacağım. Kendime yukarıdan bakıyorum ama benim dışımda kalan yerler fuluğu ve sanki biri olayları eski bir el kamerasıyla tepemben çekiyor.Arada oynuyor görüntü kamera sarsıntılarıyla. hepsinin ortasında bağırmaktan kısılmış sesim duyuluyor. Sanki etrafımda ki insanlar bir birlerini itiyorlar ama bana dokunmadan itilip kakıldığımı hissediyorum. Hava gri tonlarında ama ben renkli giyinmişim , tek renkli giyinen de ben değilim çevremde de farklı renkler var ama net değiller. ilginç bir duygu bir şeylere isyan ediyorum, belki yalnız değilim ama kendimi öyle hissediyorum. Sonra görüntü kararıyor. Acaba başıma yine ne gelecek, kendimi gerçekten böylemi hissediyorum. O değilde en çok "kim lan bu kameraman?" diyip duruyorum. Bence bu rüyada ki anahtar kişilerden biride oydu çünkü. Hayır İzleyeceğine yardım etsene arkadaşım nıçk nıçk nıçk -üçlemesem olmaz- insanlık öldü vallahi azizim...
Bu garip rüyayı olması gereken yere atarak bütün gün sinirli dolaşacağımı bilerek kendimi yine şarkı söylemeye bırakacağım efenim. Önce biraz ses egzersizi ardından da spor-danns karışık bir şeyler yaparsam, e üstüne de bir filim galiba bugünü atlatabilirim.
O zaman ben çalışmalara başlarken sürekli başa sardığım psycho killer ı size armağan ediyor ve rüyaların gizeminde buluşmak üzre efenim diyorum...
baş baş...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder