hmmm...
Nasıl başlasam acaba ? Kendim mi olsam , yoksa şirin mi gözüksem ? Sadece yazmak istiyorum ama acemiyim nerden nasıl başlasam bilemiyorum. Kurgulanmış herhangi bir şey olmadıgına göre aslında gönlümce yazmak en iyisi.
"Acemilik günleri" diyelim şimdilik aa ya da dur şimdi "Çıraklık günleri" olarak değiştirip Mimar Sinan amcamın izinden gitmek en iyisi hoş muhtemelen ilk eserine isim verecek biri değildir ama olsun =)...
Şimdi gelelim derdime ; son 6 aydır iş aramadıgıma-çalışmadıgıma göre işsizliği tercih etmiş bir işsizim ve "yüksek lisans yapcem ben yaaa..." dediğim bir bahanem var . işin aslı ise kendime 25 yıllık hayatımda ilk kez boş boş dolanma izni verdim =) yani değerli vaktimi hiçbirşey yapmadan -gerçekten- tüketiyorum. Aslında şimdiye kadar hiç zorlanmadım yapmayacak şeyler bulmak hiç zor değil benim için , yıllardır bu anı bekliyormuşum gibi saçma sapan davranıyorum yani tamda olması gerektiği gibi. Aklım tüm bu saçmalıklarla o kadar karışık ki kimsenin aklından dahi geçirmeyeceği hayaller bile yolunu şaşırıyor bazen...
Şimdi yazmak istiyorum. Geveze bir insanım ben kendimi kapattığım sevgili inim -minik şirin depo gibi olan odam- benden başka insanı içine almak istemiyor ve benim içimde sözler birikti , anlatacak hikayeler taşıyor zihnimden , birlikte gülecek insanlar arıyorum bazen... Bu yazdıklarıma bakan da asosyal bir insancık zanneder beni ama enteresan bir şekilde müthiş kalabalık ve renkli arkadaşlara sahibim. Tamam bunları bir kısmı yaklaşık 3 hafta önce ayrıldığım erkek arkadaşımın çevresi özellikle de bulunduğum şehirde bana ait arkadaş sayım az ama ben o az insanlarla da görüşmek istemiyorum. Aslında galiba şehir değiştirmem lazım , insanlar bakımından yenilenmem lazım...aman tanrım korktum birden kendimden aslında yabancılaştım desem daha iyi olur , biraz daha zorlasam bildiğin yeni yıl ve kalkınma planı çıkaracağım biraz da rekabet ekledim mi şahane bir tüketim zinciri kurabılırım kendim için vavv bu kadar çabuk kapitalist olcağımı düşünmemiştim demek ki özel sektör de geçirdiğim 1.5 yıldan değil kendimden kaçmam lazım mış =P Neyse yine çok fazla dağıttım konuyu =) aslında bunun bir huy oldugunu belirtmem de fayda var. Uzun lafın kısası şu basit formülüze olmuş hayatı karmaşıklaştırmaktır niyetim...
Şimdi ne desem bilemedim o kadar lafın arasından en iyisi "hopla, zıpla, dağıt, karıştır, yokol, var et ama sen sen ol yasak oadalara girme ..." diyerek sadece benim anladığım saçmalıklar kapatırken fona İyeoka'dan Simply falling'i koyuyorum ve mecburiyetten bu saatte içime attığım sesimle eşlik ederken hafiften sallanıyorum aaa tabi ki elimde mikrofonum var ;) -pritt stick ama onun hikayesi daha sonra...-.
O zaman baş baş...
Nasıl başlasam acaba ? Kendim mi olsam , yoksa şirin mi gözüksem ? Sadece yazmak istiyorum ama acemiyim nerden nasıl başlasam bilemiyorum. Kurgulanmış herhangi bir şey olmadıgına göre aslında gönlümce yazmak en iyisi.
"Acemilik günleri" diyelim şimdilik aa ya da dur şimdi "Çıraklık günleri" olarak değiştirip Mimar Sinan amcamın izinden gitmek en iyisi hoş muhtemelen ilk eserine isim verecek biri değildir ama olsun =)...
Şimdi gelelim derdime ; son 6 aydır iş aramadıgıma-çalışmadıgıma göre işsizliği tercih etmiş bir işsizim ve "yüksek lisans yapcem ben yaaa..." dediğim bir bahanem var . işin aslı ise kendime 25 yıllık hayatımda ilk kez boş boş dolanma izni verdim =) yani değerli vaktimi hiçbirşey yapmadan -gerçekten- tüketiyorum. Aslında şimdiye kadar hiç zorlanmadım yapmayacak şeyler bulmak hiç zor değil benim için , yıllardır bu anı bekliyormuşum gibi saçma sapan davranıyorum yani tamda olması gerektiği gibi. Aklım tüm bu saçmalıklarla o kadar karışık ki kimsenin aklından dahi geçirmeyeceği hayaller bile yolunu şaşırıyor bazen...
Şimdi yazmak istiyorum. Geveze bir insanım ben kendimi kapattığım sevgili inim -minik şirin depo gibi olan odam- benden başka insanı içine almak istemiyor ve benim içimde sözler birikti , anlatacak hikayeler taşıyor zihnimden , birlikte gülecek insanlar arıyorum bazen... Bu yazdıklarıma bakan da asosyal bir insancık zanneder beni ama enteresan bir şekilde müthiş kalabalık ve renkli arkadaşlara sahibim. Tamam bunları bir kısmı yaklaşık 3 hafta önce ayrıldığım erkek arkadaşımın çevresi özellikle de bulunduğum şehirde bana ait arkadaş sayım az ama ben o az insanlarla da görüşmek istemiyorum. Aslında galiba şehir değiştirmem lazım , insanlar bakımından yenilenmem lazım...aman tanrım korktum birden kendimden aslında yabancılaştım desem daha iyi olur , biraz daha zorlasam bildiğin yeni yıl ve kalkınma planı çıkaracağım biraz da rekabet ekledim mi şahane bir tüketim zinciri kurabılırım kendim için vavv bu kadar çabuk kapitalist olcağımı düşünmemiştim demek ki özel sektör de geçirdiğim 1.5 yıldan değil kendimden kaçmam lazım mış =P Neyse yine çok fazla dağıttım konuyu =) aslında bunun bir huy oldugunu belirtmem de fayda var. Uzun lafın kısası şu basit formülüze olmuş hayatı karmaşıklaştırmaktır niyetim...
Şimdi ne desem bilemedim o kadar lafın arasından en iyisi "hopla, zıpla, dağıt, karıştır, yokol, var et ama sen sen ol yasak oadalara girme ..." diyerek sadece benim anladığım saçmalıklar kapatırken fona İyeoka'dan Simply falling'i koyuyorum ve mecburiyetten bu saatte içime attığım sesimle eşlik ederken hafiften sallanıyorum aaa tabi ki elimde mikrofonum var ;) -pritt stick ama onun hikayesi daha sonra...-.
O zaman baş baş...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder